សេចក្តីសង្គ្រោះ(ប្រោសលោះ)
ហេតុអ្វីខ្ញុំត្រូវការសេចក្តីសង្គ្រោះ?
មនុស្សសម័យនេះទទួលបានគុណភាពជីវិត សុខភាព និងភាពងាយស្រួលជាងមនុស្សជំនាន់មុនៗ។ ប៉ុន្តែទោះបីជាយើងរីកចម្រើនខាងវិទ្យាសាស្ត្រ បច្ចេកវិទ្យា ឬការយល់ដឹងរបស់យើងអំពីពិភពលោកក៏ដោយ ក៏បញ្ហាដែលមានតាំងពីដើមដំបូងនៃអរិយធម៌ ដូចជាឧក្រិដ្ឋកម្ម ការស្អប់ ការរើសអើង ការអត់ឃ្លាន គ្រោះកាច ជម្លោះ ការលោភលន់ និងសង្រ្គាម តែងតែញាំញីយើងជានិច្ច។ មនុស្សសម័យនេះមានអាយុវែងជាងមនុស្សសម័យមុន ប៉ុន្តែមនុស្សមួយចំនួនជ្រើសរើសធ្វើអត្តឃាត។ មនុស្សរីករាយនឹងភាពរុងរឿងដ៏អស្ចារ្យ ប៉ុន្តែតម្លៃនៅក្នុងគ្រួសារត្រូវបានខូច។
ក្នុងជីវិតយើងត្រូវប្រឈមមុខនឹងរឿងជាច្រើនដែលអស់សង្ឃឹម និងហួសពីការគ្រប់គ្រងរបស់យើង។ យើងគ្មានសមត្ថភាពធានា សុវត្ថិភាព ស្ថេរភាព ឬការពេញចិត្តផ្ទាល់ខ្លួនរបស់យើងបានទេ។ ទោះបីយើងខិតខំសាកល្បង អ្វីដែលយើងអាចរីកចំរើន គឺបានតែបន្តិចបន្តូច ប៉ុណ្ណោះ។ យើងអាចនឹងមានលុយរាប់លានដុល្លារ ហើយនៅតែមិនពេញចិត្តនឹងជីវិតរបស់យើង។ យើងអាចនឹងមានការធានារ៉ាប់រងដ៏ធំ ប៉ុន្តែមិនអាចរស់នៅប្រកបដោយផាសុខភាពនោះទេ។ យើងអាចនឹងធ្វើការ ៦០ ម៉ោងក្នុងមួយសប្តាហ៍ ហើយនៅតែមានអារម្មណ៍ថាជីវិតគ្មានគោលដៅ និងគ្មានអត្ថន័យ។ តើនេះអាចទៅជាយ៉ាងណា?
បញ្ហា គឺថាយើងបានបោះបង់ចោលព្រះ ដូចជាកូនប្រុសវង្វេងដែលបានចេញពីផ្ទះ (លូកា ១៥) ដែលព្យាយាមគេចចេញពីការគ្រប់គ្រងរបស់ឪពុកគាត់។ ប៉ុន្តែនៅពេលដែលយើងមានសេរីភាព យើងរកផ្លូវត្រឹមត្រូវមិនឃើញទេ។ ទីបំផុត យល់ឃើញថាវត្ថុដែលខ្លួនកំពុងតាមរកនោះ មិនមានទេ ឬធ្វើឲ្យមានផលប៉ះពាល់ច្រើនជាងការល្អ។ នោះយើងទើបនឹងដឹងថាកម្លាំងថាមពល សមត្ថភាព ប្រាជ្ញារបស់យើងមានតិច និងមានកម្រិត។ នៅក្នុងការអស់សង្ឃឹមគ្រប់បែបយ៉ាង ទើបយើងដឹងពីតម្រូវការរបស់យើងចំពោះព្រះ យើងត្រូវការសេចក្ដីមេត្តាករុណា សេចក្ដីស្រឡាញ់ ការការពារ និងជីវិតរបស់ទ្រង់។ តាមពិត ព្រះបានរៀបចំអ្វីគ្រប់យ៉ាងដែលយើងត្រូវការរួចហើយ ហើយទ្រង់កំពុងរង់ចាំយើងត្រឡប់មករកទ្រង់វិញ។
ប្រសិនបើអ្នកចង់ដឹងពីទិសដៅនៃជីវិត និងកន្លែងដែលមនុស្សទៅបន្ទាប់ពីការស្លាប់ អ្នកត្រូវតែត្រឡប់ទៅរកប្រភពដើម គឺត្រឡប់ទៅឯព្រះវិញ។