ថ្ងៃឈប់សម្រាក
តើថ្ងៃឈប់សម្រាកមានគោលបំណងអ្វី?
មិនថាយើងរវល់យ៉ាងណាក៏ដោយ យើងទាំងអស់គ្នាត្រូវការសម្រាក ដើម្បីឲ្យស្មារតីច្បាស់លាស់ និងជួយរាងកាយរបស់យើងស្រស់ស្រាយ។
ព្រះមិនត្រូវការឈប់សម្រាកដូចយើងទេ ទ្រង់មានឫទ្ធានុភាព ហើយមិនដែលនឿយហត់ឡើយ។ ប៉ុន្តែព្រះបានឈប់សម្រាកបន្ទាប់ពីបង្កើតរបស់សព្វសារពើ៖
«លុះដល់ថ្ងៃទី៧ ការដែលព្រះទ្រង់ធ្វើ នោះបានហើយជាស្រេច ទ្រង់ក៏ឈប់ផ្អាកសំរាកនៅថ្ងៃទី៧នោះ ពីគ្រប់ទាំងការដែលទ្រង់ធ្វើ » (លោកុប្បត្តិ ២.២)។
ព្រះវរបិតាជាទីស្រឡាញ់ជ្រាបពីតម្រូវការរបស់យើង ច្បាស់ជាងយើងខ្លួនឯង។ ទ្រង់យល់ថា ចិត្តនិងរូបកាយរបស់យើងតែងតែងាយជាប់ចំណងដោយការងារ ហើយយើងត្រូវការពេលវេលាសម្រាក ដើម្បីធ្វើឲ្យយើងមានកម្លាំងឡើងវិញ។ ដោយសារព្រះយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះជីវិតទាំងឡាយ នោះព្រះបានបង្កើតវដ្ដនៃសប្ដាហ៍ កំណត់ថ្ងៃចុងក្រោយនៃសប្ដាហ៍ ទុកជាថ្ងៃឈប់សម្រាក។ ថ្ងៃនេះគេហៅថាថ្ងៃឈប់សម្រាក ហើយជាថ្ងៃដែលយើងអាចឈប់ធ្វើការងារប្រចាំថ្ងៃ ហើយរីករាយនឹងការឈប់សម្រាកបរិសុទ្ធ។
« ក្នុងរវាង៦ថ្ងៃ នោះត្រូវឲ្យធ្វើអស់ទាំងការរបស់ឯងចុះ តែដល់ថ្ងៃទី៧ ជាថ្ងៃឈប់សំរាកនៃព្រះយេហូវ៉ា ជាព្រះនៃឯងវិញ នៅថ្ងៃនោះ មិនត្រូវធ្វើការអ្វីឲ្យសោះ ទោះខ្លួនឯង ឬកូនប្រុសកូនស្រីឯង ទោះបាវប្រុស ឬបាវស្រីឯងក្តី ទោះគោ ឬលា ឬសត្វឯងណាមួយក្តី ឬអ្នកដទៃ ដែលនៅជាមួយនឹងឯងក្តី ដើម្បីឲ្យបាវប្រុសបាវស្រីឯងបានសំរាកដូចជាឯងដែរ » (ចោទិយកថា ៥.១៣-១៤)។
ហេតុដូច្នេះហើយ ព្រះអម្ចាស់យេស៊ូវមានបន្ទូលថា « ថ្ងៃឈប់សំរាកបានតាំងសំរាប់ឲ្យមនុស្ស មិនមែនជាមនុស្សសំរាប់ថ្ងៃឈប់សំរាកទេ » (ម៉ាកុស ២.២៧)។ ព្រះបានបង្កើតថ្ងៃឈប់សម្រាកសម្រាប់យើង ដើម្បីឲ្យពួកយើងបានសម្រាក ហើយចាកចេញពីការងារជាបណ្តោះអាសន្ន និងមកស្វែងរកផ្លូវត្រឹមត្រូវនៃជីវិត។